اخبار

اعلامیه ایالات متحده در مورد پایان «وضعیت اضطراری بهداشت عمومی» نقطه عطفی در مبارزه با SARS-CoV-2 است.در اوج خود، این ویروس میلیون ها نفر را در سراسر جهان کشت، زندگی را کاملا مختل کرد و اساساً مراقبت های بهداشتی را تغییر داد.یکی از مشهودترین تغییرات در بخش مراقبت‌های بهداشتی، الزام همه پرسنل به پوشیدن ماسک است، اقدامی با هدف اجرای کنترل منبع و محافظت در برابر قرار گرفتن در معرض برای همه افراد در مراکز بهداشتی و در نتیجه کاهش انتشار SARS-CoV-2 در مراکز مراقبت‌های بهداشتی.با این حال، با پایان «اورژانس بهداشت عمومی»، بسیاری از مراکز پزشکی در ایالات متحده اکنون دیگر نیازی به پوشیدن ماسک برای همه کارکنان ندارند و (مانند قبل از همه‌گیری) به پوشیدن ماسک فقط در سال‌های گذشته نیاز دارند. شرایط خاص (مانند زمانی که کارکنان پزشکی عفونت های تنفسی عفونی بالقوه را درمان می کنند).

منطقی است که دیگر نیازی به ماسک در خارج از مراکز درمانی نباشد.ایمنی به‌دست‌آمده از واکسیناسیون و عفونت با ویروس، همراه با در دسترس بودن روش‌های تشخیصی سریع و گزینه‌های درمانی مؤثر، به طور قابل‌توجهی عوارض و مرگ و میر مرتبط با SARS-CoV-2 را کاهش داده است.بیشتر عفونت‌های SARS-CoV-2 دردسرسازتر از آنفولانزا و سایر ویروس‌های تنفسی نیستند که بسیاری از ما آن‌قدر طولانی تحمل کرده‌ایم که مجبور به پوشیدن ماسک نمی‌شویم.

اما این تشبیه به دو دلیل کاملاً در مورد مراقبت های بهداشتی صدق نمی کند.اول اینکه بیماران بستری با جمعیت غیر بستری متفاوت هستند.همانطور که از نام آن پیداست، بیمارستان ها آسیب پذیرترین افراد کل جامعه را جمع آوری می کنند و آنها در وضعیت بسیار آسیب پذیر (یعنی اورژانس) قرار دارند.واکسن‌ها و درمان‌های ضد SARS-CoV-2 باعث کاهش عوارض و مرگ‌ومیر مرتبط با عفونت SARS-CoV-2 در اکثر جمعیت‌ها شده است، اما برخی از جمعیت‌ها از جمله افراد مسن، جمعیت‌های دارای نقص ایمنی و افراد مبتلا به بیماری‌های جدی در معرض خطر بالاتر بیماری و مرگ هستند. بیماری های همراه، مانند بیماری مزمن ریوی یا قلبی.این اعضای جمعیت بخش بزرگی از بیماران بستری در بیمارستان را در هر زمان تشکیل می دهند و بسیاری از آنها نیز مکرر ویزیت های سرپایی انجام می دهند.

دوم، عفونت‌های بیمارستانی ناشی از ویروس‌های تنفسی غیر از SARS-CoV-2، شایع هستند، اما مورد توجه قرار نمی‌گیرند، و همچنین اثرات نامطلوبی که این ویروس‌ها می‌توانند بر سلامت بیماران آسیب‌پذیر داشته باشند.آنفولانزا، ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV)، متاپنوموویروس انسانی، ویروس پارینفلوانزا و سایر ویروس‌های تنفسی فراوانی بسیار بالایی از انتقال بیمارستانی و خوشه‌های موردی دارند.حداقل یک مورد از هر پنج مورد پنومونی اکتسابی در بیمارستان ممکن است به جای باکتری، توسط ویروس ایجاد شود.

علاوه بر این، بیماری های مرتبط با ویروس های تنفسی به ذات الریه محدود نمی شود.این ویروس همچنین می تواند منجر به تشدید بیماری های زمینه ای بیماران شود که می تواند آسیب های زیادی را به همراه داشته باشد.عفونت ویروسی حاد تنفسی یک علت شناخته شده بیماری انسدادی ریه، تشدید نارسایی قلبی، آریتمی، حوادث ایسکمیک، حوادث عصبی و مرگ است.آنفولانزا به تنهایی با مرگ 50000 نفر در ایالات متحده در هر سال همراه است.اقدامات با هدف کاهش مضرات مرتبط با آنفولانزا، مانند واکسیناسیون، می تواند بروز حوادث ایسکمیک، آریتمی، تشدید نارسایی قلبی، و مرگ را در بیماران پرخطر کاهش دهد.

از این منظر، پوشیدن ماسک در مراکز بهداشتی درمانی هنوز منطقی است.ماسک ها انتشار ویروس های تنفسی را از افراد آلوده تایید شده و تایید نشده کاهش می دهد.SARS-CoV-2، ویروس‌های آنفولانزا، RSV و سایر ویروس‌های تنفسی می‌توانند باعث عفونت‌های خفیف و بدون علامت شوند، بنابراین کارگران و بازدیدکنندگان ممکن است از ابتلای خود آگاه نباشند، اما افراد بدون علامت و قبل از علامت هنوز مسری هستند و می‌توانند عفونت را گسترش دهند. به بیماران

Gبه طور کلی، علیرغم درخواست‌های مکرر رهبران سیستم بهداشت برای ماندن کارگران علامت‌دار در خانه، «حضور گرایی» (به‌رغم احساس بیماری سر کار آمدن) همچنان گسترده است.حتی در اوج شیوع، برخی از سیستم‌های بهداشتی گزارش دادند که 50 درصد از کارکنان مبتلا به SARS-CoV-2 با علائم سر کار آمدند.مطالعات قبل و در حین شیوع نشان می دهد که پوشیدن ماسک توسط کارکنان مراقبت های بهداشتی می تواند عفونت های ویروسی تنفسی بیمارستانی را تا حدود 60 کاهش دهد.%