اخبار

این مطالعه نشان داد که در گروه سنی ۵۰ سال و بالاتر، وضعیت اقتصادی-اجتماعی پایین‌تر به طور قابل توجهی با افزایش خطر افسردگی مرتبط است؛ در میان آنها، مشارکت کم در فعالیت‌های اجتماعی و تنهایی نقش واسطه‌ای در ارتباط علی بین این دو ایفا می‌کنند. نتایج تحقیق برای اولین بار مکانیسم عمل بین عوامل رفتاری روانی-اجتماعی و وضعیت اقتصادی-اجتماعی و خطر افسردگی در سالمندان را آشکار می‌کند و شواهد علمی مهمی را برای حمایت از تدوین مداخلات جامع سلامت روان در جمعیت سالمندان، حذف عوامل اجتماعی تعیین‌کننده سلامت و تسریع در تحقق اهداف جهانی سالمندی سالم ارائه می‌دهد.

افسردگی مشکل اصلی سلامت روان است که به بار جهانی بیماری‌ها و علت اصلی مرگ و میر در بین مشکلات سلامت روان کمک می‌کند. طرح جامع اقدام برای سلامت روان ۲۰۱۳-۲۰۳۰، که در سال ۲۰۱۳ توسط سازمان بهداشت جهانی تصویب شد، گام‌های کلیدی را برای ارائه مداخلات مناسب برای افراد مبتلا به اختلالات روانی، از جمله افراد مبتلا به افسردگی، برجسته می‌کند. افسردگی در جمعیت سالمندان شایع است، اما تا حد زیادی تشخیص داده نشده و درمان نمی‌شود. مطالعات نشان داده‌اند که افسردگی در دوران پیری به شدت با زوال شناختی و خطر بیماری‌های قلبی عروقی مرتبط است. وضعیت اجتماعی-اقتصادی، فعالیت اجتماعی و تنهایی به طور مستقل با ایجاد افسردگی مرتبط بوده‌اند، اما اثرات ترکیبی و مکانیسم‌های خاص آنها مشخص نیست. در زمینه پیری جهانی، نیاز فوری به روشن شدن عوامل تعیین‌کننده سلامت اجتماعی افسردگی در دوران پیری و مکانیسم‌های آنها وجود دارد.

این مطالعه، یک مطالعه‌ی هم‌گروهی بین کشوری مبتنی بر جمعیت است که با استفاده از داده‌های پنج نظرسنجی ملی از سالمندان در ۲۴ کشور (که از ۱۵ فوریه ۲۰۰۸ تا ۲۷ فوریه ۲۰۱۹ انجام شده است)، از جمله مطالعه‌ی سلامت و بازنشستگی، یک مطالعه‌ی ملی سلامت و بازنشستگی، HRS، مطالعه‌ی طولی سالمندی انگلستان، ELSA، بررسی سلامت، سالمندی و بازنشستگی در اروپا، بررسی سلامت، سالمندی و بازنشستگی در اروپا، مطالعه‌ی طولی سلامت و بازنشستگی چین، مطالعه‌ی طولی سلامت و بازنشستگی چین، CHARLS و مطالعه‌ی سلامت و سالمندی مکزیک (MHAS) انجام شده است. این مطالعه شامل شرکت‌کنندگانی با سن ۵۰ سال و بالاتر در ابتدا بود که اطلاعاتی در مورد وضعیت اجتماعی-اقتصادی، فعالیت‌های اجتماعی و احساس تنهایی خود گزارش کردند و حداقل دو بار با آنها مصاحبه شد. شرکت‌کنندگانی که در ابتدا علائم افسردگی داشتند، کسانی که داده‌های مربوط به علائم افسردگی و متغیرهای کمکی را از دست داده بودند و کسانی که از دست داده بودند، حذف شدند. بر اساس درآمد خانوار، تحصیلات و وضعیت اشتغال، از روش تحلیل دسته‌بندی زیربنایی برای تعریف وضعیت اجتماعی-اقتصادی به بالا و پایین استفاده شد. افسردگی با استفاده از مطالعه سلامت و سالمندی مکزیک (CES-D) یا EURO-D ارزیابی شد. ارتباط بین وضعیت اجتماعی-اقتصادی و افسردگی با استفاده از مدل خطر متناسب کاکس تخمین زده شد و نتایج تجمیع‌شده پنج نظرسنجی با استفاده از مدل اثرات تصادفی به دست آمد. این مطالعه همچنین اثرات مشترک و تعاملی وضعیت اجتماعی-اقتصادی، فعالیت‌های اجتماعی و تنهایی بر افسردگی را تجزیه و تحلیل کرد و اثرات واسطه‌ای فعالیت‌های اجتماعی و تنهایی بر وضعیت اجتماعی-اقتصادی و افسردگی را با استفاده از تحلیل واسطه‌ای علی بررسی کرد.

پس از پیگیری متوسط ​​۵ ساله، ۲۰۲۳۷ شرکت‌کننده به افسردگی مبتلا شدند که میزان بروز آن ۷.۲ (فاصله اطمینان ۹۵٪ ۴.۴-۱۰.۰) در هر ۱۰۰ نفر-سال بود. پس از تعدیل عوامل مخدوش‌کننده مختلف، تجزیه و تحلیل نشان داد که شرکت‌کنندگان با وضعیت اجتماعی-اقتصادی پایین‌تر در مقایسه با شرکت‌کنندگان با وضعیت اجتماعی-اقتصادی بالاتر، خطر ابتلا به افسردگی بالاتری داشتند (HR ترکیبی = ۱.۳۴؛ ۹۵٪ CI: ۱.۲۳-۱.۴۴). از ارتباط بین وضعیت اجتماعی-اقتصادی و افسردگی، تنها ۶.۱۲٪ (۱.۱۴-۲۸.۴۵) و ۵.۵۴٪ (۰.۷۱-۲۷.۶۲) به ترتیب توسط فعالیت‌های اجتماعی و تنهایی میانجی‌گری شدند.

مشاهده شد که تنها تعامل بین وضعیت اجتماعی-اقتصادی و تنهایی تأثیر معناداری بر افسردگی دارد (نسبت شانس تجمعی = 0.84؛ 0.79-0.90). در مقایسه با شرکت‌کنندگان با وضعیت اجتماعی-اقتصادی بالا که از نظر اجتماعی فعال بودند و تنها نبودند، شرکت‌کنندگان با وضعیت اجتماعی-اقتصادی پایین که از نظر اجتماعی غیرفعال و تنها بودند، خطر بیشتری برای ابتلا به افسردگی داشتند (نسبت شانس تجمعی = 2.45؛ 2.08-2.82).

انفعال اجتماعی و تنهایی تنها تا حدی واسطه ارتباط بین وضعیت اجتماعی-اقتصادی و افسردگی هستند، که نشان می‌دهد علاوه بر مداخلاتی که انزوای اجتماعی و تنهایی را هدف قرار می‌دهند، اقدامات مؤثر دیگری نیز برای کاهش خطر افسردگی در بزرگسالان مسن مورد نیاز است. علاوه بر این، اثرات ترکیبی وضعیت اجتماعی-اقتصادی، فعالیت اجتماعی و تنهایی، مزایای مداخلات یکپارچه همزمان را برای کاهش بار جهانی افسردگی برجسته می‌کند.